Ὕμνοι Δοξολογικοί καί Παρακλητικοί εἰς τήν Μυρτιδιώτισσαν, εἰς τύπον τῶν μεγαλυναρίων,*

web statistics

ὧν ἡ ἀκροστιχίς˙ Μητρόθεε διάσωσον Μητρόθεε Ἄνασσα Οὐρανοῦ, ὄντως Πλατυτέρα, καί Ἀγγέλων φωτοειδῶν, τῶν ἀκαταπαύστως, ὑμνούντων τήν σήν δόξαν, Δέ- σποινα καί Κυρία, Θεομακάριστε. Ηλίου τῆς δόξης τοῦ νοητοῦ, τῆς Δικαιοσύνης ἀπαστράψαντος τοῖς ἐν γῇ, τοῦ πάντων Δεσπότου, Κυρίου καί Σωτῆρος, Μήτηρ ὑπάρχεις ὄντως, ἡ Παμμακάριστος. Τεκοῦσα ἀφράστως τόν σόν Υἱόν, τόν Παντευεργέτην καί Σωτῆρα καί Λυτρωτήν τόν κόσμον λυτροῦσαι, παθῶν καί καχεξίας, ὡς πάντων ὑπερτέρα, Μυρτιδιώτισσα. Ρᾶνον θείοις μύροις τόν σόν λαόν, ἡ ἐν μυρτιδίοις ἀνα- τείλασα θαυμαστῶς, ἁγίᾳ Εἰκό- νι, θαυματουργῷ καί θείᾳ, καί δίδου τήν σήν χάριν, Μυρτιδιώτισσα. Οἱ ἔχοντες σκέπην σήν κραταιάν, σεμνύνονται πάντες καί καυχῶνται κατά Θεόν, σέ ἔχοντες τεῖχος, καί θείαν προστασίαν, σεισμῶν πυρός καί βλάβης, διαφυλάττουσαν. Θεράπευσον Κόρη σούς ὑμνητάς, ψυχῶν τε τάς νόσους, καί σωμάτων τάς χαλεπάς, καί ἴασαι Μῆτερ, κακῶν καί ἀσθενείας, δεινῶν ἀρρωστημάτων, Μυρτιδιώτισσα. Εκ πάσης ἀνάγκης καί πειρα- σμῶν, χαλεπῶν κινδύνων ἐπῃ- ρείας τοῦ πονηροῦ, ρῦσαι νεο- λαίαν δεινῶς κλονιζομένην, καί δοκιμαζομένην, Μυρτιδιώτισσα. Εξελε τούς νέους Μῆτερ Θεοῦ, παθῶν καί κινδύνων πολυτρόπων παντοδαπῶν, κράτυνον τήν πίστιν τά ἤθη καί τό σέβας, θείᾳ κληρο- νομίᾳ, Μυρτιδιώτισσα. Δεσμῶν ἁμαρτίας φθοροποιῶν, καί πάσης κακίας καταχρήσεων συμφορῶν, καί λευκοῦ θανάτου, ἐκλύτρωσαι Παρθένε, φιλτάτην νεολαίαν, Μυρτιδιώτισσα. Ιλέῳ σου ὄμματι στοργικῷ, καί σῇ εὐσπλαγχνίᾳ διαφύλαττε μητρικῇ, τάς νήσους Κυθήρων καί τῶν Ἀντικυθήρων, σεισμῶν πυρός μαχαίρας, Μυρτιδιώτισσα. Αγάπην ὁμόνοιαν καί στοργήν, παράσχου συζύγοις καί γονεῦσι Μῆτερ Θεοῦ, καί δίδου πλουσίως, χαράν καί εὐφροσύνην, πιστότη- τα εἰρήνην, Μυρτιδιώτισσα.  Σεισμοῦ διασῴζουσα φυσικοῦ, σεισμικάς δονήσεις σύ ἀπότρεψον ἠθικάς, καί ἐκ ναυαγίων, οἰκογε- νείας σῷζε, φρίκης διαζυγίων, Μυρτιδιώτισσα. Ω Μῆτερ τοῦ Λόγου καί Λυ- τρωτοῦ, σήν χάριν αἰτοῦμεν ἐκκαρδίας τε καί ψυχῆς, μετάνοιαν δοῦναι, σοῖς δούλοις ἀναξίοις, οἰνοποσίας πάθους, σύ ἀπαλλάτ- τουσα. Σωτῆρα ἡ τέξασα καί Θεόν, παντοίων κινδύνων διασῴζεις καί συμφορῶν, αἱρέσεως πλά- νης, σχίσματος τῆς μανίας, ἐν τάχει ἀπαλλάττεις,  Μυρτιδιώτισσα. Ο πάντων ἁγίων τάς ἀρετάς, ἀεί ὑπερβαίνων ὡς ὁ Κύριος καί Θεός, Μητέρα σου θείαν, σεμνήν Ὑπεραγίαν, πρόσδεξαι δυσωποῦ- σαν,  Μυρτιδιώτισσαν. Νεότητα σῴζουσα ὦ Ἁγνή, ἀνθρώπους ὡρίμους, οἴκους νέους θεοσεβεῖς, καί τίμιον γῆρας, διαφυλάττειν σπεύδεις, Κυρία τῶν Ἀγγέλων, Μυρτιδιώτισσα. *Οἱ ὕμνοι οὗτοι, συντεθέντες χάριτι Θείᾳ καί εὐδοκίᾳ τῆς Παναχράντου διά τήν προστασίαν τοῦ λαοῦ ἐκ τῆς φοβερᾶς τοῦ σεισμοῦ ἀπειλῆς καί λοιπῶν κινδύνων, ὑπό τοῦ Μητροπολίτου Κυθήρων Σεραφείμ (Ἰούνιος 2006), ψάλλονται μετά τά Μεγαλυνάρια τῆς Ἱερᾶς Παρακλήσεως καί κατά τάς ἱεράς λιτανεύσεις τῆς ἁγίας Εἰκόνος τῆς Μυρτιδιωτίσσης. Παναγία Μυρτιδιώτισσα (19ος αἰ.) Τό συγκρότημα τῆς Μονῆς Μυρτιδίων ἀποτελεῖται ἀπό α) τό Καθολικό στό κέντρο πού ἀνήκει στόν τύπο της τρίκλιτης βα­σιλικῆς μέ ὑπερυψωμένο τό κεντρικό κλίτος, νάρθηκα καί ὑπερῷο (γυναικωνίτης), στό κατώτερο επίπεδο τοῦ ὁποίου βρί­σκεται ὁ ἀρχικός Ναός τῆς Παναγίας, β) κελλιά πού διατάσσο­νται βόρεια καί νότια τοῦ Καθολικοῦ, στά ὁποῖα φιλοξενοῦνται κυρίως πιστοί γιά τή νηστεία τῶν πρώτων 15 ἡμερῶν τοῦ Αὐγού­στου (δεκαπεντισμός), γ) Κωδωνοστάσιο στά ΒΑ τοῦ Καθολικοῦ, ἀπό πωρόλιθο, συνολικοῦ ὕψους 26μ., μέ ἐντυπωσιακούς τοξο­ειδεῖς σχηματισμούς στά μέτωπα τῶν τεσσάρων ὀρόφων, δ) Ναΐδιον τῆς Ἁγίας Τριάδος, μονόχωρο καμαροσκεπές, μεταβυ­ζαντινῶν χρό­νων. Ὁ ἀρχικός Ναός τῆς Παναγίας ἔχει προσαρμο-σθῆ στή φυσική διαμόρφωση βρα­χώδους ἀνοίγμα­τος στό ὁποῖο ὑπάρχει ἀβαθής κόγχη στά βόρεια γιά τή φιλοξενία τῆς εἰκόνας τῆς Παναγίας Μυρτιδιώτισσας, χῶρος πού ὑπομνηματίζει στήν εὕρε­σή της. Σήμερα στό παλαιό Καθολικό ὑπάρχει εἰκόνα τῆς Πανα­γίας Μυρτιδιώτισσας, μέ ἀργυρή ἐπένδυση καί ἐπιγραφή: Διά σπουδῆς καί δαπάνης CΚ CΚ + Χ Ἱερομόναχου καί ἡγουμένου Καλούτζη, ποίημα Θεοφίλη Σπιθάκη. Τό νεώτερο Καθολικό στή μορφή πού διατηρεῖται σήμερα κτί­στηκε ἀπό τόν ἡγούμενο Ἀγαθάγγελο Καλλίγερο στά μέσα τοῦ 19ου αἰώνα. Ἀνήκει στόν τύπο τῆς τρίκλιτης βασιλικῆς, μέ μαρ­μάρινο τέμπλο καί επιγραφή πού μᾶς πληροφορεῖ ὅτι τό φιλοτέ­χνησαν καλλιτέχνες ἀπό τήν Τῆνο, τό ἔτος 1856. Ἐντυπωσιακό εἶναι τό κωδωνοστάσιο κτισμένο ἐξ ὁλοκλήρου ἀπό πωρόλιθο τό ὁποῖο διακοσμήθηκε ἀπό τόν Κυθήριο καλλιτέχνη Νικόλαο Φατσέα (Φουριάρη) τό 1888. Κελλιά διατάσσονται βόρεια και νότια τοῦ Καθολικοῦ διά τούς εὐλα­βεῖς προσκυνητάς. Ἡ παράδοση ἀφηγεῖται τήν εὕρεση τῆς εἰκόνας τό 1160 ἤ τόν 15ο αἰώνα, στήν περιοχή τῆς σημερινῆς Μονῆς ἀπό ἕνα βοσκό, σκηνή ἡ ὁποία ἐνσωματώθηκε στήν κατώτερη ζώνη τοῦ ἐνδύμα­τος τῆς εἰκόνας πού φιλοτεχνήθηκε ἀπό τό Νικόλαο Θεόφιλο Σπιθάκη τό 1837 Μρ 12, ὅπως πληροφορούμεθα ἀπό τήν χα­ραγμένη στό ἔνδυμα ἐπιγραφή.